Een hand die hoort te tekenen
Een voet die vrij wil klimmen
Schimmen in een verdord, verslagen land
Te jong om het te beseffen
Vastgekleefd aan de conclusie
Die gedrenkt wordt in de leugen
Vleugels van een roofvogel
Die moord zonder te eten
Omdat hij niet beter weet
De lach gesmoord tot een stalen gelaat
Haat geborgen in het jongste hart
Vechten zonder geleerd te hebben om liefde te vinden
Verslinden de welpen alle zwakke gebroed
Omdat het er volgens hun leiders toch niet toe doet
Geen kans om hun eigen mening te ontwikkelen
Jonge handen slepen lasten
Die wij zelf niet willen dragen
Jonge benen roeren zich in gebieden
Die wij allang hebben gemeden
Jonge ogen nemen op
Waar wij onze gezichten vol afgrijzing afwenden
In onze warme kamer
Zeggen we dat we deze kinderen
Dit leven niet gunnen
Maar het feit
Dat op een groot deel
Van deze kille aarde
Kinderen moeten moorden
Voor de strijd van hun land
Komt het besef
Staan we werkelijk aan hun kant?
© Ralph Mulder 02-02-2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten