Nemen om te geven
In de vriendschap gedreven
Mogen jaren elkaars zinnen tolereren
Om zonder zeggen de ruggen plotseling te keren
Vriendschap blijft dan toch een illusie
Maar wat is de basis
Als het verdwijnt zonder enige ruzie
Gedacht je te kennen
Maar aan de stilte valt evenmin te wennen
Zie daar sta je achter een hoge muur
Ik werp harde stenen
Om het te breken
De ballonnen met antwoorden liggen
Daar in het ruim erachter
Alleen sta jij niet toe
Om erbij te komen
Hard gelach om naar antwoorden te blijven gissen
Waarom zou ik me zo in jou vergissen
Je mond spreekt nog steeds over mij
Maar mijn gedachten laten deze tijd vrij
Zonder reden kan ik het niet invullen
De waarheid is het enige
Die deze warrige mist kan onthullen
Ik begraaf het verleden met pijn in mijn hart
Voor mij komt er elke dag weer een nieuwe start
Ik kijk neer op de gesloten bunker
Het is jouw eigendom
Betreedt in je eigen denkwijze
Vastgeketend aan je eigen gedachtestroom
Ik kan niets inbrengen
Gekweld tot je geestelijk stek
Verlaat ik met gedane zaken deze plek
©Ralph Mulder 20-12-2011
